اصفهان شهرمهر وشور و سرور              از چه گشتی تو اینچنین مهجور

شهر گلدسته ها ی   رویا یی                 صا حب  گنبدان     مینا یی

باغهای تو سبز و     جان پرور                 گوشه در گوشه ات نشاط آور

زچه روگشته ای چنین غمگین                اخم خودوا کن ای شکوه آیین

خشکسا لی تورا چه افسرده                  نا ژوان  تو گشته      پژمرده 

 ازچه زا یند ه رود گشته کویر                  در جوانی چرا؟ تو گشتی پیر

ما هیان مرده استخوان گشته                 مرغکانت  چه   نا توان گشته

قا یق شا دیت به گل بنشست                دیدن تو دل همه   بشکست

نا له خیزد زسینه ی    تنگت                    غم فزا گشته سوز   آهنگت

از عطش صد ترک بلب داری                     گرم خشکی و سوز تب داری

    بغض کرده کنار تو    هر پل                    رفته از با غهای      تو بلبل        اثر شیدای اصفهانی

                                                            ناتمام