متاع دل بهر بیگانه مفروش        چنان سیلاب بر هر رود مخروش 

مده تاب وتوان خویش از کف    نگهدار آن متاع وسخت می کوش 

منم پاییز وهم فصل بهارم                     مثال ابرگریان بیقرارم 

قرارم رفته از کف در ره دوست          شود آید نشیند در کنارم 

میان صد ستاره غرق نورم               تو نزدیکی به من ،من از تودورم 

نمی خواهم ز،دنیا من نصیبی         غم عشق به جان غرق سرورم 

چراغ عالم افروزی تو ایدل            وگرهم درتب وسوزی تو ایدل 

تویی سر شار همچون نوبهاران      شکوفا تر ز، نوروزی تو ایدل 

من هستی خویش از تو میدانم وبس 

تو یار منی وغیر هستند همه کس 

هرچند که خود فارغی از ایل وتبار 

ای    . ..کاش بفریاد دل من برسی 

صدیقه اژ ه ای                                مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی