حدیث زندگیم را بخوان 

آنگاه که کبوتر دلم قصد دیار دوست نمود 

با اشتیاق فراوان پرواز نمود ،ازبیا بانهای خشک وسوزان عبور کرد 

کوهها را پشت سرنهاد روز وشب راه پیمود 

تنهاوغریب ،تنها همسفر او یاد ونام دوست بود 

که با اوانرژی وتوان می بخشید ،اشکها وناله ها نوای ،نوید بخش 

 الهم لبیک لا شریک لک لبیک گوش جان را نوازش می داد

تا اینکه بادلی شکسته پروبال خسته بکوی دوست فرود آمده 

سر بر آستان پرجلال جبروتش فرود آوردم 

گریستم ،گریستم اشک ،شوق اشک مهر واشتیاق 

آه که لحظات نابی بود ،معبودا 

دوستی ام را بپذیر 

که محبوبی شایسته تر از تو در عالم سراغ ندارم 

یا حبیب من لاحبیب له ویا رفیق من لا رفیق له

ماه ذیحجه  سال 71 

صدیقه اژه ای            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی