باید ز،  دل بینا شوی      هم واله وشیدا شوی       تابگذری از مرز جان 

پر ،واکنی تاکهکشان      از تو نماند یک نشان        مانا وجاویدان شوی 

ازخویشتن گر بگذری      دل را به جانان بسپری        بند، تعلق، بگسلی 

بیگانه وتنها شوی           از سوز غم رسوا شوی       داغ جگر اشک بصر 

ریزیز،چشمان دم بدم      چون گوهر یکتا شوی       

ای زخم غم تار رباب       گردیده حالم بس خراب     از سوزغم گشتم مذاب 

رو از من دلخون  متاب     جسم من از ملک وملک     پاشی بزخمم تو نمک

من میروم پر، میکشم      تا کهکشانهای محال          بیرون شوم ازقیل وقال 

تاگم کنم نام ونشان       دل گشته چون آتشفشان      فانی شوم از قید جان 

از تونمی خواهم امان      من فانی وبیخود شدم       در این جهان وآن جهان 

در توبجویم خویش را       بی تو نیابم من توان        ای عشق من با من بمان 

نه نام خواهم نه نشان       تنها خودت با من بمان

صدیقه اژه ای 

                            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی