آی آدمها

 داستان زندگی شما همچون کلاغی است که طعمه ای را زیر خاک پنهان میکند برای روز مبادا وچه زود فراموش میکنداین کار اوتکراری است شما نیز حرص مال دنیا دارید. سرانجام همه آنچه را جمع  نمود ه اید میگذارید ومیروید

 آی آدمها

من از آسمان خدا وبهشت برین سهم دارم هر روز زمین به پای من بوسه میزنداوبه من میگویدتومرا بهشتی کردی اگر تو نبودی من با بهشت بیگانه بودم توزیباترین غزل هستی. توبا خود از بهشت عطر گل وریحان مرغان نغمه سرا و شعر رابرای من به ارمغان آوردی ومن به اومیگویم من بتو دل نمی بندم دلم را در جای دیگر به گرو گذاشته ام

 آی آدمها

من از بهشت آمده ام  وشما نیزمن بادستانی پر ازهدیه های آسمانی .از وقتی آمده ام غربت عجیبی را درخود احساس کردم اینجا دلم میگیردبا این که نفسهای هوا پر از عطر گل است ومن آن را استنشاق میکنم

                                 اثر صدیقه اژ ه ای

                                    مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی