دنیای غرب از نظر دانش فنی تکنولوژی از دیگر ملتها جلوتر است .هیچکس نمیتواند منکر این مطلب بشود .تلاش کوشش خود را از صدها سال پیش آغاز کرده وکاوش خود را درعرصه علوم مختلف به منثه ظهور رسانده است در امر شناخت انواع بیماریها راههای پیشگیری ودرمان همچنین شناخت موجودات جاندار منابع وطبیعی وجامدات در باره زندگی جانوران دریایی وخشکی اعماق کهکشا نها وسایل وابزار دانش خود را فراهم آورده است .ودایم در حال رشد وتکامل است هر آنچه که درجهان ماده وجود دارد واین کار کمی نیست همه ما باید منصف باشیم بدون تحجر مسایل را مورد توجه قرار بدهیم این تلاش کوششها را انکار نکنیم از انکار ما هیچ اتفاقی نمی افتد در این راستا باید بیاموزیم ذکاوت وتلاشگری نترس بودن همت کردن وقت گذاشتن اینقدر به بدنه ظاهر معیشت نچسبیم تن دادن به زحمت وکنکاش وتحقیق را یک فرهنگ کنیم همه چیز خورو خواب نیست تکان بخوریم نگاهمان نگاه دانش محور به عالم باشد چرا؟ما نه هنوز خیلی اتفاقات نیفتاده است تعدادکاشفان ما نسبت به انان را بررسی کنیم خدای بیامرزد سخت کوشان جهانی مارا ابن سینا زکریای رازی مولوی سعدی حافظ ودهها اما در باره تکنولوزی باید احساس نیارا تقویت کنیم چرا؟تکنولوزی از غرب برای ملل دیگر وارد میشود جای ما کجاست نگویید دوهزارسال تمدن وفرهنگ خوب است اما باید عقب افتادگی ها را جبران کنیم همه چیز را فدای سیاست بازیهای غلط دنیا نکنیم جوان ما باید بیندیشد شرایط را سیاستگزاران باید فراهم کنند وبیشتر از همه خود جوانان هستند که باید تلاش کنندمادر کشورهای غربی نخبگان داریم از آنها برای ارتقائ کمک بگیریم اینقدر بد خوب کردن کنار گذاشتن روش قهر یه را درپیش گرفتن درست به نظر نمیرسد اما یک سئوال چقدر وچند درصد از مردم ما دنبال تحقیق اکتشاف واختراع وفهمیدن مجهولات هستند وعاشق این هستند که وقت بگذارند.این به چه چیز برمیگردد مخ ایرانی حرف اول را میزند اما مسیر را درست انتخاب نمیکند راحت طلبی زیاده خواهی علتآن است بله امروز جرقه هایی زده شده است با هزاران موانع که دشمنان درپیش روی ما میگذارند اما ماباید بتوانیم باذکاوت هوشمندی از آن عبور کنیم ما باید عقب ماندگیها را جبران که نه از آن فراتر گام برداریم به نظر میرسد باید مهدهای دانش پروری ودبستان ودانشگاه در عرصه تکنولوزی ودانش روز داشته باشیم تا کسانی که مستعد هستند در آن کسب دانش کنند

                                                     اثر صدیقه اژ ه ای

                                                                                      مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی