همسایه ما بود.باهم سلام علیک داشتیم گاهی دوبار در روز باهم روبرو میشدیم .هر وقت اورا میدیدم مثل اینکه تازه از آرایشگاه بیرون آمده ومیخواهد به مراسم عقد وعروسی برود از نظر نوع لباس هم تابع مد بود میگفت از صبح تا سحر ترانه گوش میکند یکبار هم ضعف اعصاب گرفته بود دچار دلزدگی از هرچه موسیقی بود شده بود یک روزآمد خانه ما بمن گفت دیگر خسته شده ام گاهی با لباس نصف آستین دامن کوتاه جلوی در خانه با همسایه ها بخصوص با یک خانم بهایی حرف میزد مرا که میدید میگفت من نفهمیدم چطور توی این گرما چادر مشکی ومقنعه وروسری میپوشی اوخانمهای محجبه را مسخره میکرد. اینها امل هستند عقب افتاده اند نمی فهمند ومن یکبار رفتم خانه آنها البته با دعوت خود او تا در این مورد صحبت کنم از او پرسیدم من خانم باحجاب هستم به نظر تو آیا این حجاب مانع فکر کردن وخردمند بودن مدیریت کردن من شده است اگر شده بگو دلیل داری گفت نه والله خودت را مقایسه نکن توبانوی ادیب وبا فرهنگ هستی اجتماعی ومردم داری به اوگفتم اشتباه نمیکنی تامل کردو گفت حرف خودت را نزن باسوادی من زنان دیگر را میگویم منهم دوستم را که اومی تشناخت مطرح کردم خانم دکتر -م -فوق تخصص اوهم محجبه است گفت اونهم مثل تو برایش زنان محجبه بسیاری را آوردم دست آخر گفت وای منکه قلبم میگیرد گفتم خوب از حجاب قلبت میگیرد آیا لازم است برای دم در خانه ایستادن این همه آرایش کنی یا برای نان وگوشت خریدن چه دلیلی داری گفت دوست دارم به نظر همه زیبا باشم گفتم زیبایی در خودنمایی وخود نشان دادن معنا نمیشود گفت وقتی آرایش میکنم اعتماد به نفس پیدا مکنم گفتم جالب خوب خانمی هم که حجاب برتر را دارد همین طور فکر میکند با دوتفاوت توفکر میکنی وقتی در چشم مردم جلوه نداشته باشی یک چیزی کم داری ولی بانوی با حجاب برتر فکر میکند به چشم پلشتی اجازه نمیدهد که با نگاه هوس آلود او را دنبال کند .او دیگر جوابی نداشت روزهای بعد که اورا دیدم بانویی موقر ساده شده بود بخصوص روزی که کتاب آتش مهر را به او هدیه دادم دوروز بعد در حالی که چادر گلدار به سر داشت بخانه ما آمد اشک میریخت میگفت من دبیر ادبیاتم چه گوهری را به من دادی ای بانوی بزرگ ای عزیزجان توافتخار ایران وهمه ما هستی او سالهابعد رفت شمال ومن یاد اورا بخاطر دارم

صدیقه اژ ه ای                                   مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی