بیاددارم چندسال پیش دهه ماه محرم که رفته بودم روضه خطیب بالای منبر موضوعی رامطرح کردجالب بود.اومیگفت نفس اماره رااگر رهاکنی مثل سگ هارعمل میکند.او میگفت همه ماتوخونه تنمون یک سگ داریم.باید سخت مراقب اون باشیم .مثلی را مطرح کرد.وگفت شنیدی توی دعوامیگن تااونروسگم رادرنیارودی .شنیدی که میگن فلانی مثل سگ هاره و...او میگفت.برخی ازمردم با.رهاکردن نفس اماره خانه وزندگیشون را بیک جهنم مجسم تبدیل میکنند. ازوقتی زنگ این خانه را بزنی تابالاجبارفامیلی و...بری توی خونه وبرگردی داری عذاب میکشی. اخم .بق تکه پرونی نه به میهمان که زن وشوهر بهم میاندازند مثل اینکه محبت توخاکستر فلاکتی که بپاکردند.گم شده بچه های این خونه هم دارندنادیده گرفته می شوند.دروهمسایه هاهم دارند از مشاجرات اینها عذاب میکشندحالاپاتا بگذار فراتر خرید وفروش مسایل اجتماعی فرهنگی داد وستدهاروابط سیاسی وغیره وقتی دقیق نگاه کنی می بینی همین دودستگیها کشمکشها و..خلاصه درهمه امور بچشم میخوره وهمین نمیگذارد که عقل خردمنطق احساس خوب زندگی وزنده بودن درکنارهم وبرای هم رادرک کنیم وقدرلحظاتی که دارد سریع میگذرد را بدانیم واینکه بفهمیم تا نفس اماره مارا برده ی خودساخته روز خوشی نخواهیم داشت  

 اثر صدیقه اژ ه ای     مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی