شمع گشتم به شام تیره شب          زیر وبالای هر کتاب شدم 

ذره ،ذره بسوخت جان ودلم        داغ بر دل ز، غم کباب شدم 

دود دل رفت تا به کنج فلک          همچنان قطره مذاب  شدم 

بازهم سوخت جان من ازدرد     تاکه من شکل یک حباب شدم

باز هم در میان آتش و آب           سوختم تا که در ناب  شدم 

لیک از کف برفت صبر وقرار        تاکه عکسی بروی قاب شدم

روی یک قاب بر روی دیوار        بیخود از خویشتن خراب شدم

پر کشیدم ز،قاب چوبی هم        تا چو     لبخند     آفتاب شدم 

رفتم   از آسمان  گذر کردم        همچو صدکهکشان شهاب شدم

بازهم سوختم به شام  سحر      تا درخشان چو   آفتاب  شدم 

صدیقه اژه ای           دیوان گلشن سحر 

مدیر وبلاگ     شیدای اصفهانی