سلام به اهالی روستای براون 

 بچهره های نجیبی که اهل غیرت بود

اهالی تیمیارت رودشت ومولنجان   

  بدستجا وبهاران چه گرد غربت بود

چه تلخکامی رنجی چه عضه واندوه

نبود آبی وبرقی ورنج وزحمت بود

نبود دکتر ودارو    وراه   اسفالته

کنار شهر بزرگی که شهرصنعت بود

سه چهار کیلومتر     فاصله تاشهر

که زخم ودردوبلا بودهم مصیبت بود

به رنج ودرد گرفتارنه سواد وکلاس 

که بیست وهفت قریه هم تهی ز، مکنت بود 

چه گویمی من از این مردمان پاک سرشت 

که خوی خصلتشان مردی و   مروت بود

به چهره ها غم واندوه دیده ها روشن

گذشت وپاکی ایًثار هم     قناعت بود

مناطقی که در آن بود کوچه های گلی 

ولی به بوم وبرش گرمی محبت بود

به انقلاب خمینی  تمام جان برکف

میان رنج وبلا  هم دعای وحدت بود

چه امتی همه در وحدت وفداکاری 

برای  رهبرشان هم دعای عزت بود

قسم به خون شهیدان ولاله پر ،پر

تو گویی در دلشان نحشر وقیامت بود

دلم گرفته از این غم بگریه می گویم 

که شعر من ز،دل داغدار  امت بود 

تعدادی از ابیات هذف نمودم دردیوان گلشن سحر 

شعرکامل موجود است 

صدیقه  اژه ای   مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی