هریک از شما در وجودتان خورشیدی دارید ،که طلوع وغروب دارد،

گرما وانرژی ونور می بخشد ویخ وجود دیگران را آب می کند ،

وآنان را به حرکت وتلاش تشویق می کند ،

گاهی در گذر زمان این خورشیددچار گرفتگی می شودویک پدیده نویی 

از آن متبلور می گردد .که نظر همه را به خود متوجه می کند ،

خورشید وجود شمادر عرصه حیات انسانی کارستان می کند تا جایی که 

جهان طبیعت را متوجه خود می سازد گاهی تابش نور شما در شعاع 

کلمات مقدس وطیبه ای به کهکشانهای جاودانگی عروج می کند 

وزندگی وحیات انسانی را به کمال احسن می رساند،

ریزش ها ورویش ها را سازمان دهی می کند ،

این ها پیش در آمد سخنم بود ، من به وضوح این تبلور را در کلام امام 

خمینی ورهبر فرزانه وحکیم امام خامنه ای در یافتم، 

خورشید کمال انسانیت را مشاهده کردم ،خورشیدی که ظلمت وذِلّت را 

از اذهان می زداید و اقیانوس پُر تلاطم انسانی را از طغیان سرکشی به 

آرامش فرا می خواند 

از کتاب طلیعه امید 

اثر بانو صدیقه اژه ای    مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی