هر روز صدای پای رهگذری را می شنوم ،  که باسرعت گام برمی دارد ،

ودر هرگام  خویش همه چیز را باخود می برد ، او از میان فرازو ونشیبها وغمها شادیها عبور می کند ،ومی رود، همچون ستاره حالی ،که دنباله درازی را پشت سرخویش می کشد وقلب بودن را می شکافد ،گاهی شادی ،گاهی اندوه ،گاهی می شوراند ،گاهی ،می سوزاند،گاهی همچون برگ دفتری که  آن را ورق بزنیم ،ونقاشیهای  گوناگون آم را بنگریم 

صدیقه اژه ای   

   مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی