در فراسوی خیال ،آفتابی نور وگرمای امیدی 

،عالمی داری تو .  همه جا را گشتم ،زیر ورو  کردم ، من 

وگذشتم از آن  چه حصارتنگی ، نام آن دنیا بود .

مثل ومانند عقاب بال وپر بگشودم 

در فراسوی جهان ، هرچه دیدم همه هیچ ،

پشت  سر را دیدم همه یک نقطه کوچک شده بود ،

در گذر گاه زمان ، دل من در تپش مهر تو بود ،

وتورا می جستم .همه جا بودی تو .ومرا می خواندی ،

 من تورا می جستم . نام تو ورد زبان در رگ ثانیه ها

عشق باران می کرد ، وچه غوغایی شد .

نور وظلمت با هم وتو سرشار طلوع بر افقهای دلم 

تابیدی. ومن آنجا ناگه بال پر سوخته خود را دیدم 

 ،افتادم از پا وشدم قطره اشکی ناچیز 

هق هق گریه ی من کرد غوغا بر پا .وتو گفتی که بیا 

ونوشتم با اشک  روی هر برگ گیاه عاشق تو هستم

وتورا دیدم من  صد هزاران هزار کورباد!

چشمی که ندیدست تورا 

مشعل عشق تو تابان همه جاست 

همه جاست،

صدیقه اژه ای 

  وبلاگ شیدای اصفهانی