از شاعران عضو انجمن

موضوع مذمت دروغ=رنجها و غصه دارد دروغ     دا ستان وماجرا دارد دروغ

                          گربناگردد زآنکاخی بلند      پا یه بر باد فنا دارد دروغ

                                      منهدم سازدحیات خلق را                         

                                      فتنه های جا نگزا دارد دروغ                   شیدای اصفها نی

هر که باشد عاقل دانا نمیگو یددروغ                صا حب اند یشه والا نمیگو یددروغ

در زمین آسمان در هرمکان وهر زمان               چون خداحاضر بودآنجانمیگویددروغ

 درمیان دوستان ازروی لاف خودسری               شخص باایمان با تقوانمیگویددروغ

                                                                                         محمدتقی شریفیان

           کن برون از سردگر فکر دروغ                تا به کی گویی تو از هر در  دروغ 

            نزد این دم از قیا مت میزنی                پیش آنگو یی بود محشر دروغ

            گفتی و دیدی سزا یش همی              پس بیا با ما مگو دیگر  دروغ   اسدلله امینی

 

       دروغ بگو تا به این و اون به راحتی به آسونی      نیاد به خا طرت یه وقت چند روز تو دنیا میمو نی

        نیاد به خاطرت یه وقت یه روز میمری راست را ستی مردن دیگه دروغی نیست دروغ بگو هر چی خو استی هر چی میخوای کلا بزار سراینا سر اوناوقتی که شاد دل تو چکار داری بادل خون شیطون میگه خیر ببینی که شاد شدم من از کا رات یه وقت نتر سی از عذاب به جون تو دارم هوات

                                                                                                          لیلا عسگری

از بسکه ریخت بر سر خاک آبروی ما        این آب رفته با نیا ید به جوی ما 

از طول زندگانی ما هر چه کم شود        چون یاسایه هادرازشود آرزوی ما           شهیر اصفها نی

 

مرا پاییز آمد در بها ران        چرا آتش گرفته لاله زا ران

چرا خو رشید جای پر تو نور    زدیده اشک غم باردچو باران                                قانع

گرفته حال چرا خو یش را بدار زده است    مگربه غنچه کسی حرف گو شه دار زده است

سراغ بخت تو ایدل کسی نمی آید       مگر که دختر بخت تو خواستگار زد ه است      سرور اصفها نی

 

زبزم کثرت اگر خویش را بدور بری           به خلوت خودیت لذت حضور بری 

چنان بمیل نا صواب خود کن پشت    که هر کجا که روی خو یش را بزور بری                سرور اصفها نی 

                     

شا یسته ترین انسانها انسانی است که دروغ گونباشد راستگویی را ملکه زندگی خود قرار داده به   چنین انسانی با یدمدال افتخار داد چرا ؟که ریشه همه فساد ها از دروغگویی نشات میگیردچه بسا حیثیت مردم اموال وآبروها که برباد میرود وچه بساخیانت هاسرقتها ی علمی ادبی اجتماعی سیاسی فر هنگی اقتصادی که ریشه در دروغ دا ردنکته اینکه همه میدوند وتلاش می کنند که بهتر ین ها را برای خود کسب کنند حال به هر قیمتی غافل از اینکه بهترین ها نگفتن دروغ است چرا ؟که هر کا ری که با دروغ گفتن وفریب دادن همراه با شد روزی بر ملاخواهد شد واز طرفی دروغگو یی اعلام دشمنی با دا دار عالم است واین نشانه ی بزرگی برای پستی دروغگواست حال اگر انسانی هستی که دنبا ل کسب بالاترین مقام هستی در این ماه شریف رجب باخود وخدای خود عهد کن که دروغ نگویی هر بار خواستی دروغی بگویی فکر کن داری به خود ضرر میرسانی دچار ویل اللمکذبین وقتل الخراصون میشوی.اکر اهل تدبر وتعقل و مطا لعه با شی بوضوح میبینی که دروغگویان عالم چگو نه در همه زما نها رسوا شدندنکته اینکه اگر راستگویی در جا معه فرا گیر شود جامعه از ویروسهای مهلک وکشنده مصون خو اهد ماند روح همبستگی وامنیت آرا مش در کالبدآن دمیده خو اهد شد ونسیم نشاط عشق دلهارا بوجد خو اهد آورد                                                                                      اثر-  شیدای اصفها نی

کیست علی ع را یحه ی ذات پاک       نو ر حقیقت ز علی ع   تابناک    کیست علی ع نادره ی روز گار     معرفتش معرفت کرد گار

 

کیست علی ع محرم اسرار وحی       همنفس و همدم دلدار وحی     کیست علی ع طایرعرش برین     نایب آن سدر ه اعلی نشین

 

کیست علی معنی ذکر و سجود        بعد نبی مخز ن سر و جو د       نام محمدص به علی پر قوام    نام علی شد به محمدص تمام

 

     نو ر نبو ت چو  بر ا فر و ختند     رخت اما مت بر علی ع دوختند   دایره ی کون ومکان ساختند     حب و لا یت بدل اند ا ختند

 

نیست محمدص ز علی ع گر جدا     دست خداداد ه علی ع را بقا    بهر علی ع طبل بقا کو  فتند     شمع وفا یش بدل افروختند

 

حک شد ه نا مش به ضمیر وجود     مهر علی ع با فته با تا ر و پود   عارف وزاهد همه مست علی    جنت و فردوس بدست علی ع 

       ادامه دارد                                                                                       -اثر شیدای اصفهانی از کتاب آتش مهر