میرزا فضل الله اژ ه ای هم حق فرزندی را به کمال بجای آورد هم حق پدری را برای من او به من آموخت که هر کلامی می گویی در سه جاباید پاسخگو باشی - پیش خدا - مردم - وجدان خودت پس نسنجیده سخن مگوی -پدرم  هیچگاه زبانی امر ونهی نکرد. بلکه با عمل وکردارش با من حرف میزد.او به من صبوری را تعلیم داد.در برابرمشکلات آنقدر صبور بود.

که ما تعجب می کردیم سخت نمی گرفت اهانت نمی کرد .نا شکری نمی کرد. گلایه نمی کرد .وقتی از مشکلی برآشفته می شدیم می رفتیم تا معترض شویم. اوآنقدر صبور متین بود. که ما در کنارش آرامش پیدا می کردیم. حرفمان واعترا ضمان را فراموش میکردیم .اوهمواره تکیه کلامش این بود در برابرغمهاوشادیها هیجانات خود را مدیریت کنید .اومی گفت شادی وغم ابدی نیست .پس خوددار باشید.او این ابیات را به من هدیه داد با خط زیبایش نوشته بود .

گر قدر خود بدانی قدرت نکو شود     نیکوشناس باش که پاکیزه گوهری

پیداست قطره را که به قیمت کجا رسد

                                                  لیکن چو پرورش دهی دانه ی د.ری

اللهم صل علی محمد وآل محمد

                                           روحش شاد باد

                                                                               مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی