بیا ای دل که نقد عشق بازیم     ز، عشق ومعرفت ما سر فرازیم   

  چنا ن گندم به زیر سنگ هستی     بمیریم وحیات نو بسازیم 

ببار ای ابر رحمت من کویرم         کویر تشنه ای از خویش سیرم 

شب وروز از عطش من بیقرارم     به من لطفی نما تا جان بگیرم 

آن قدر فرصت کم است ای دوستان 

غم فرو  شویید       از دل بی امان  

درگذار زندگی             کاری کنید 

ور نه از کف می رود عمر گران 

آوای عشق                              مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی