صدباغ گل، به دامن و من  داغدیده ام 

  هم داده ام ز،کف دل وهم نوردیده ام 

هنگام خرد سالی  من ،     مادرم    بمرد  

بس رنجها به  یتمی ،،،،،،،،، ، کشیده ام 

در نوجوانی و ،،،،هنگامه ی ،،،، ، شباب 

ازبی وفایی   یاران  ،،،،،،،،، ،،رمیده ام 

بس خوندل که بخوردم  به روز  و شب 

هر،شب فلک سیاه شده ازدود سینه ام 

صدها هزار قطعه ی الماس،،،،، بیقرار 

غلتان بروی بالش و بر   روی  گونه ام 

تنها و  بی قرار  به فصل     بهار  سبز 

پائیز    سرد  بود و  دل   رنجدیده ام 

دودی به کنج سینه ویک داغ نو ،بدل 

ای  بار  داغ برادر ،،،،،،،،،  چشیده ام 

صدبار مرده ام و ،،،،،،زنده  گشته ام 

تا  آفتاب   جمال ،،،،،،،،،  تو دیده ام 

صدیقه اژه ای 

شیدای اصفهانی      مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی