از زیباترین جایی که در اندیشه انسان نمی گنجد 

قدم برگرده این عالم محسوس بنهادم اندکی ماندم 

میان دشتها رفتم  به کوه وجنگل ودریا به بالای زمین 

آنجا که شبهایش شکوه دیگری دارد

میان ابرها قصری پر از گوهر سپید وسرخ وسبز وزرد 

اما راستی آنجا چه زیبا ودل انگیز و تماشایی میان

موجهای عاطفه از عمق جان خویش اندر سینه ها یک 

یک دانه از عشق خدایی را برای ماندگاری ابیاری کرده

ام بااشک چشمانم وگفتم باطبیعت (ابر، باد ،قطره باران )

وباران را که هنگام سحرگاهان غبارازچهرشان می شست 

نسیم بامدادن باچنان وجد ونشاط، باغ سحر لبریز عطر 

خورشید پاورچین ز،پشت کوه می آمد ،وروحی نو ،دمید

بردشت وباغ وجنگل ودریا ومن غرق امید همراه با پروانه 

هارقصان با مرغان خوش آوا  غزل خوان بودم وشیدا و

وگفتم با اقاقی هاودیدم آن پرستو را که تنها کوچ کردو

رفت کوچ کردو رفت 

صدیقه اژه ای       مدیر وبلاگ شیدای اصقهانی