همه مابارودخانه زندگی حرکت میکنیم .هر کدام به اندازه درک وفهم خود مها رتهایی را آموخته اند

با یک تفاوت که برخی آموخته اند ولی بطور صحیح از آن استفاده نمیکنند  دچار دو بینی میشوند ومسیر نا صحیح رامی پیمایند سراب را آب میبینند واینجاست که عد ه زیادی غرق میشوند هرکس بجای اینکه خودش باشد به جای دیگری قرارمیگیرد وهمه چیز بهم میخورد مثال ماهی میخواهد بجای مرغابی باشد ومرغابی به جای ما هی خروس کبک میشود وکبک خروس واین بوضوح در جامعه به چشم میخورد زنها کار مردانه میکنند ومردان بزک کرده ناز نازی لوس باادا واطوار های زنانه هفت قلم بزک کرده در جامع جولان میدهند زنان دختران وظیفه اصلی خودرا فراموش کرده درکوی برزن وپارک به خود نمایی وولگردی وگپ زدن با این وآن سپری کرده و بچه های طلاق در کوچه پس کوچه های شهر مشغول نکبت بار کردن بدبختی هستند. وانگار نه انگار که مرد نسبت به همسر وفرزند وجامعه مسئو لیتی دارد وزن هم درقبال همسر وفرزند خانوا ده جامعه مسئول است این مسیری است که  سرانجام دردناک آن دامنگیر جامعه میشود ورفته رفته نسلی را بنا بودی میکشد                 شیدای اصفهانی