به نظر میرسد دزدی بیماری ویا یک ویروس روانی ذهنی است .که فرد دزد به آن مبتلا شده وبا این که از نظر شکل ظاهر     سالم به نظر میرسد در باطن فردی مرموز وعنصری نامیمون است .تا کنون در اذهان مردم این مورد را به فقر وبی کاری نسبت   میدادند در حالی که این همه آن نیست .وقتی به جامعه بشری نگاه میکنی ومیاندیشی چه انسانهای به ظاهر صاحب نام   ومنصب درلیست چنین افرادی در آمده اند.وچه دزدیهای کلانی را بنام خود ثبت کردهاند سوال آیا؟اینان فقیر ونیازمند وبیکار بوده   اند امروزه ما شاهد دزدیهای خرد وکلان هستیم .قانون مجازات هم نتوانسته مانع این کار وقیحانه شود . آسیبی که دزدی به پیکر جامعه میزند امنیت وآرامش واعتماد را کم میکند .دزدها همانوقت هم که دارند مجازات میشوندتوی سرشان دارند نقشه دزدی بعدی را ترسیم میکنند.آنها معتاد به این کار هستند ترک آنان باید همراه با تخصص وکارشناسی

    همراه باشد .به دلایل ذیل

    1-حریص بودن فرد

    2-چشمداشت به مال مردم

    3-یک شبه وراحت به همه چیز رسیدن

    4- تسلیم وسوسه ذهنی شدن

    5-درحال. زیستن  ولحظه ای بودن

    6-با ارزشها فاصله گرفتن

    7-عقده حقارت ونداشتن کرامت انسانی در خود

    8- روحیه خیانت کردن

    9-لذت بردن از سرقت و..

لازم به یاد آوری است  چنین افرادی از قدیم بوده اندوامروزه با پیشرفت های فراوان .امکانات وسیعتر باز هم تداوم یافته ونوع سرقتها تغییر کرده است وجالب این که در عصر ارتباطات وفن آوری دزدان دریایی دزدان اعضاءبدن انسان دزدان اطلاعات نظامی وسیاسی و...وجود دارد ونکته دیگر این که دزد چشم وگوش و...بسیار فراوان هستندسرقتهای ادبی وعلمی و...این که دزدی ازکار وکم کاری در برابر تعهدات یکنوع دزدی بشمار می آیددستبرد به اطلاعات در شبکه های اینترنت وغیره

                                              اثر صدیقه اژ ه ای

                                               مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی