دختران امروز برای زندگی مشترک زناشویی تربیت نشده اند.این دختران ازدواج را یک مانع برای خواسته ها وآرزوهای خود میدانند.وقتی باآنان در باره شیرینی های زندگی صحبت میکنیم. میگویند .نه بابا ما باید مسئولیت قبول کنیم وغرولند بداخلاقی تحویل بگیریم .حوصله نق زدن بچه را نداریم مثل مادرمان باید از صبح تا سحر کلفتی بکنیم .وتازه آقا که با پررویی می آید طلب کارمان میشود. به آنان میگوییم

خوب شمااگر کار خوب پردر آمد داشتید دوستان همفکر سفرهای بسیار وسرانجام ثروت هم بدست آوردید حالا دارید به سنی میرسید که آن شورحال جوانی را ندارید. وجسم هم ناتوان شده میخواهید به تنهایی چه کنید نه کانون گرم نه اثری از فرزند آنها با بی فکری شانه را بالا میاندازند. بابا کوتا آنزمان گفتیم خوب پس ازدواج میکنید نه بابا حرفش را نزنید.اگر بناباشد درآمد داشته باشیم وراحت بدون دغدغه باشیم چکاری است باکسی شریک شویم وعنق تحویل بگیریم با.ورکنید هرچه تلاش کردیم به جایی نرسیدیم

 این نوع نگرش به خاطر روش تربیتی غلط والدین است از طرفی اختلافات پدر ومادر باهم وفراوانی ناهنجاریهای اجتماعی وطلاق وجدایی که در هیچ یک از این بخشها کار جدی ومستمر انجام نشده است .دختران ما هنوز تا مرز خود شناسی فاصله دارند وکسی نیست که به آنان کمک کند

اثر صدیقه اژ ه ای                       مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی