سلام بهار وعیدتون مبارکباد

من باب مثال

عیددیدنی برخی این طوری هست. ناراحت نشوید اینهم یک جوری از دیدوبازدید

بعد از یکسال گرفتاری کار مشغله سفر که نشد بروند. ترجیحا صله ارحام را میخواهند انجام بدهند وبا دوستان رفت وآمدکنند. همه چیز آماده سال نو شده اول خونه بزرگتر ها سلام عیدتون مبارک ،برشما مبارک ،بابا یکسال نیومدین اینجا شاه اومده خونه گده نه نفرمایید. کوچیک شما هستیم نه بابا اینکه دروغ از محسن .امیر. توران چه خبر اونها رفتن مسافرت وای چقدر اینها میروند سفر، خانم میگه آه خوش بحالشون ما که.... وبعد چای ومیوه وشیرینی دست بوسی خدا حافظی -خانه یک فامیل دیگه مرد وزن همه مهمون شدند وجمع هستندو سلام علیک عید مبارکی اکبر آقا به حالت قهر با دادش کوچیکه وزن دادش دومی هم بلند میشه میره توحیاط وبچه ها هم که هیچ حرفی برای گفتن ندارن بالاخره تا عصر این وضع که ناجوره یکی از آقایان که دلش پر است دنبال جایی برای حرفهای نگفته پیدا کرده اوضاع سیاسی اجتماعی راپیش میکشه صدای همه را درمیاره از گرانی احتکار انتخابات سیاست داخلی خارجی وخانم دیگری هم از فرهنگ بی بند وباری ورها شدن دخترها پسران ازدواج وخلاصه تا عصر کنفرانسهای مختلف همه از این که عرض اندام کردن راضی هستندو وصاحبخانه هم دایم بفرمایید میل کنید وبعد حرف دین آیین بابا اسلام کی گفته این کارها را بکنید.اگرروزنگاری منصف اونجا باشه وجمع بندی بکند. دروغ .افترائ غیبت ،حسادت، تکبر ،تهمت،و....با در صد بسیار بالا بازارش گرم بوده ودوباره فردا صبح عصر روزی چند بار همه همدیگر را میبینند اما جای جوانان همراه والدین محلی برای گپ زدن با همسن و سالهای خود ندارند  مثل یک مهمون بی زبون ساکت مینشینند وبه حرف عمودایی دوست پدر وشوهر خاله گوش میدهند اما نی نی کوچولوها یک دفعه میزنندزیر گریه وفضای این دیدار را عوض میکنند.برخی هم که هدفشون از رفت آمد پزدادن وسایل لباس سرو وضعشون هست وچشم چشمی که نگو ونپرس برخی هم که توی مهمونی هستند اما روحشون را بااس ام اس هاوبلو توث ها گره زدند .دارندیواشکی کارخودشون را انجام میدهند .اما جالب این هست که سیگاریها محلی توی میهمانی ندارند باید بروند بیرون توتنهایی خودشون سیگار بکشند

اما سخن ما این که خدا پدر هرکی نوروز را در آورد بیامرزد. مواظب باشیم بهترین استفاده اخلاقی ورفتاری را از آن ببریم یادمان باشد ما تنها نیستیم 9 شاهد دارند اعمال ما را ثبت وضبط میکنند

   اثر صدیقه اژ ه ای                            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی