اگر این کلمه را بکار بردم .بخاطر این است هر انسانی در تکاپوی هستی ذهنی دارد که اختیار آن با خودش میباشد .تنها جایی که صاحب حاکم آن است ودیگری حق دخل وتصرف درآن را ندارد.اما سخن من مطلب دیگری است. بسیاری از مردم برای روشن کردن چراغ ذهن خود تلاشی نمیکنند با اندک کورسویی به حیاتشان ادامه میدهند .واین را شاید هم بدانند امااراده محکم ندارند. نمیخواهند ازامکان بسیار مهم وموثری که دارند .بهره مندگردند. تلاش دیگران هم تاثیرچندانی برپرورش ذهنشان ندارد یک عمر باچراغ خاموش ماشین زندگی را میرانند ودر مسیرشان چه اتفاقات ومشکلاتی که می افتد وباز هم تکان نمیخورند این گونه افراددر همه جای دنیا هستند .اما زندگی با چنین افرادی بسیار مشکل ورنج آور است روزگار را براطرافیان خود تیره وتار میکنند وشادی هارا به تلخی مبدل میکنند .این افراد در جنبه های اجتماعی سیاسی اخلاقی وشغلی چوب لای چرخ دیگران میگذارند از پیشرفت وترقی وتلاش خوشحال نمیشوند .در لایه های هر اجتماعی جای گرفته اند واگر کسانی باآنان به سر ببرند وبخواهند باذهن روشن خود وتدبر تعقل منطق کاری را انجام بدهند. از خود عکس العملهای تندوناهنجار زشت نشان میدهند. همه چیز را بهم می ریزند اینان با سر سختی در تکرار اشتباهات خود هستند .وازآن درس عبرت نمیگیرند

صدیقه اژ ه ای                            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی