دیروز توفیقی حاصل شد بزیارت لاله های واژ گون رفتم چه زیارتی آنجا در برابر زیبا افرین هستی بخش زانو زدم شکر اورا بجای اوردم جای همه شما خالی نسیم سرد ودلچسبی میوزیدطعم بهار در زمستان را بادل وجان چشیدم اما هنوز چند قدمی برنداشته بودم که مثل یک کوه یخی وارفتم ابتدا ءگمان کردم باد سر شاخه هارا شکسته ولی جلوتر که رفتم قتل عام یک سپاه ولشکر را دیدم که لگد مالشده بودند من ودوستانم در حالی که آه افسوس سوز دلمان بیقرارمان کرده بود شاخه های شکسته لگد کوب شده را نوازش میکردیم لاله ی زیبای بهاری را که آمده بودند برای تلطیف روحمان میبوسیدیم وبرآنانکه وحشیانه با دست وپای خود سبب نابودی دشت لاله ها شده بودند واقعا لعنت فرستادیم یکدام گناه شما را قتل عام کرده اند مگر که جای شما در این جهان تنگ است .وراننده محترمی که با ما بود گفت پارسال عده ای محقق زاپنی را بمدت یکماه اینجا آوردم آنان  با چه ملاحظه ای این جا گام برمیداشتند. ومن نشستم با لاله ها چنین گفتم شما خجل شده اید سر بزیر افکنده اید بخاطر رفتار آدمهای جاهل نادان ومن در تعجبم که هنوز هم خیلی ها به خودشان وبه طبیعت زیبا وخالقشان دارند ظلم میکنند وچقدر ناسپاس هستند خدایا شعور فهم ادب را نصیب اینان کن .

اثر صدیقه اژ ه ای                                                 مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی