از وقتی یک ریگ رفت کف پام وبه پام آسیب رسوند باخودم تصمیمی گرفتم هر قدمی که برمیدارم مواظب باشم ونذر کردم. که اگر. ریگی راجلوی راهم دیدم بکنار جاده هدایت کنم تاپای کسی دیگر مثل من دچار درد نشه واز همه مهمتر این را یک خدمت درجهت رضای خدا برای خودم میدونم اما بایک موضوع جدی دیگر روبرو شدم. که خیلی خوشم نیامد. واین که ته سیگار های فراوانی که توی پارک وخیابان افتاده واین واقعا نگران کننده است همین توجه مرابرآن داشت تارفتارهارا مورد بررسی قرار بدم. راستش آقا پسرهای جوان مردان پیر ودردرجه اول وبعد هم بقیه اما توخانمها ندیدم کسی را که سیگار بکشد. وبه خصوص استعمال سیگاردرفضای مفرح پارک وهوای تازه مرابیشتر متاثرکرد.هوایی که حق همه مردم است . با دود توتون آلوده شده وهر رهگذر به اجبار اون رااسنشاق میکرد وهیچکس هم توجهی نداشت وسیگاری ها هم که اینقدر به اون فرهنگ نرسیدند .که دارند حق نفس کشیدن در هوای پاک را از همشهری های خودشون میگیرند .

.ایکاش در فضای سبز سیگار کشیدن ممنوع می شد وایکاش این هایی که دارند سیگار میکشند دست از اشتباهشون برمیداشتند .سرگرمی ولذت واقعی را درورزش وبرنامه های بهتری جستجو میکردند.

ایکاش یک روز جشن سیگار سوزی به طور نمادین انجام می شد

  سیگاری هانرفتند توی آینه خودشون را ببینند رنگ زرد لبهای سیاه و..چطور یک عقل سلیم میاد دستی دستی خودش را بکام بیماریهای مهلک بیندازد اونم با این وضع دارو ودرمان هزینه های گزاف خدایا به همه ما فهم نگهداری از سلامت جسم وجان را عطا فرما

 اثر صدیقه اژ ه ای                                   مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی