وقتی به خود آمدم دیدم کسی بامن است ،

اواز همه مهربانتر ونزدیکتر است ،صدایم را 

می شنود .به حرفهایم گوش می کند ،

به شعرهایم عشق می ورزد،به قصه هایم علاقه 

مند است ،هر بار غزلی یارشعری سرودم اشک شوق 

می بارد، او یک لحظه از من جدا نیست ،وقتی مرا 

همه برای تنها گذاشتند ،برخی بدار بقا وبرخی بخانه 

بخت ومحل کار خانه هایشان رفتند ،

اوهرگز مرا تنها نگذاشت ،اوبه من آرامش بخشید 

مرا به سیر آفاق وانفس فرا می خواند او مرا به 

 او نوای صبر وبرد باری را در گوش جانم زمزمه 

می کند، 

نمیدانم کیست .؟ هرکه هست از همه به من نزدیکتر

است ،

 صدیقه اژه ای 

مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی