سلام بر تو ای کودک بینوا که از نگاهت شراره یاس و نا امیدی میبارد وچهر ه رنگ باخته ات دل هرآدمی را بدرد می آورداز این پس که بامن آشنا شدی غمگین مباش من تورا همانند فرزندان خود دوست میدارم پاها ی مجروحت را مرهم میگذارم وگردو غبار اندوه را از دلت میزدا یم دیروز با بغضی که در گلو داشتی در حالی که قطرات اشک سردی از گوشه ی چشمان سیاهت جاری بود گفتی امسال نمی توانی به مدرسه بروی ودرس بخوانی راستش شوق شور علاقه تورا که دیدم با خود عهد کردم از هم اکنون تا هر کجا که مایل به ادامه تحصیل وفراگیری علم و دا نش داری تورا یاری کنم ودو روز بعدتو به دفتر آمدی    ولیست نیاز های مدرسه را به من دادی  و مادرت گفت بیایید برویم بخانه ما ومن آمدم وآه از نهاد کشیدم آری ای کودک بینوا تو قابل تحسینی چرا ؟که عشق تو به کسب فرا گیری علم ودا نش ستودنی است

چرا ؟که فشارهای گرسنگی ونادا ری وفقدان امکانات نتوا نسته تو را از پای در آورد بلکه تورا مقا وم کرده که تسلیم نشوی وبا تمام وجود روی پای خود بایستی ودرس بخوانی تو باید الگو باشی برای کسانیکه همه چیز دارند واز آن بهره نمی برند  .آری وتوچه شادمان شدی وقتی نیاز های تو بر آورده شد انگار همه دنیا را بتو هدیه داده بودند از من پرسیدی آیاهمه اینها مال من است ومن همان لحظه از ته دل خدا را سپاس گفتم که تورا شادمان دیدم                                انجمن مددکاری حضرت رقیه خا تون اصفهان