طعم وطن را با پوست گوشت استخوان قلبت باید به چشی اونوقت هر کجای دنیا که بروی ومهاجرت بکنی همیشه دلت برای وطنت تنگ میشه فضای ذهنت پر از عطر گلهای وطنت میشه دلت برای شمعدانی های توی گلدان خانه مادر بزرگت تنگ میشه دلت هوای میوها وغذاهای ایرانی را می کند البته از نوع سالمش طعم وطن جزو لاینفک وجودت میشه اما اگر طعم اون را نفهمیده باشی تا پایت را تو فرودگاه می گذاری به قصد سفر خارجی از همانجا با خودت اول خدا حافظی می کنی برای وطنی که طعم دلچسبش را نفهمیدی دست تکان میدی .وبا پرواز تو آسمون نفس راحتی می کشی مثل این که از قفس آزاد شدیوبعد ناگهان با فرود آمدن در فرود گاه مقصد احساس غریبی را تو دلت حس میکنی وتازه اول کشمکش با خودت آغاز میشه وبعد با بی اعتنایی می گویی من با همه چیز خدا حافظی کردم میخوام یکی دیگه بشم ووقتی سالها گذشت وناگهان اون حس قشنگ وطن دوستی اومد توذهنت چشمت را باز می کنی میخواهی برگردی ولی خیلی دیره آب از سرت گذشته داشته هات را تو وطنت خاک کردی کسی هم نشدی جز کسی که نگاهش بوی غربت میده داره یخ میزنه تنها شده اما این راگفتم تا بگم اینقدر تبلیغ مهاجرت میشه بابا بخدا برای وطن خودتون دلسوز باشید بیایید مشکلات را حل کنید بیایید تسهیلات را برای نسل جوان آماده کنید به جوانها بهاءبدهید رفتارتون را خوب کنید نگذارید بچه های بااستعدادازین مملکت بروند 

اما با کسانی که مهاجرت کردند مراقب نسلبعد خود باشید نگذارید توجوامع دیگر با فرهنگ بیگانه عجین بشن هویت اصل خودتون را فراموش نکنید وطن عطر طعم دیگری دارد 

                                      مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی