قطره بودم با تو من دریا شدم    مست وسرمست از می ، صهبا شدم 

نغمه هایم گشت سر شار از امید        جاودان چون در بی همتا شدم 

تو اینجایی کنارم من چه جویم          تو هستی آشنایم من چه گویم 

تو از من بامنی   .  نزدیکتر  هم           به غیر از عطر وبوی  تو نبویم 

به پاییز و  زمستان دل   نبندم              به ابرو باد وباران  دل نبندم 

اگر هستم  میان جمع     یاران               بجز برعشق جانان دل نبندم

قطره بودم با حسین دریا شدم            واژه بودم با حسین معنا شدم  

عشق او درسینه ام غو غا نمود             بیقرارش گشتم وشیدا شدم

تمام هستی وجانم حسین است              فروغ نور ایمانم حسین است

فدای اوکنم   من هستی  خود              در عالم  ماه تابانم حسین است 

سحر آمد بدوشش خوشه ی یاس        دل وجان شد ز، او لبریز احساس 

نوای نغمه هایش   ....  ... آسمانی           بروی برگ   گل یاقوت والماس 

اثر صدیقه اژ ه ای           مدید وبلاگ شیدای اصفهانی