از دور دستهاصدایی می شنوم ،صدایی که نمیدانم از کجاست ،شاید ازبیکرانه های  اقیانوس عظیم  این عالم مرموز ودر هم پیچیده  که هر ذره اش پیچیدگی خاص خویش را دارد ،وشگفتی ها ومجهولات بسیاری در آن نهفته است،صدایی که می شنوم ،به هیچ یک از صداهایی که تا کنون شنیده ام نمی ماند این صدا صدای غم آلوده دردمندی نیست ،صدای پژواک مرگ وناله ی جانسوزی نیست ،نه هیچکدام ازاین هانیست ،این صدا صدای بودن است ،صدای بودنی که در چشمه سارهای زلال اشک ،جان خویش را شستشو داده وبا نکهت گل وشکوفه های ایمان عجین شده وفضا را عطر آگین ساخته است ،

این صدا صدای رهایی است رهایی از غفلتهای درونی وخوابهای مکدر تکراری این طنین آواز معشوقی است که عاشق را به سرا پرده خویش  آنهم در عزت جلال فرا می خواند ،این صدااز دوردستهای بیکران هستی بگوش می رسد، وعاشق،شیدا تبلوری از نور می شود وهر سلولی از جسمش موسیقی روحنوازی را سر می دهد ،سرتاپا شعف وجد می گردد .وشادمانی خود را با سماع خویش ابراز می دارد،

یک روزازخودپرسیدم ؟مگر غیر از این است که همه چیز به ما تحمیل شده است حتی هستی ما ،وما ناچاریم زیراین بارگران پشت خم کنیم، سر انجام شکسته وخورد خواهیم شد،

هیچکس صدای درهم شکستن مارا نخواهد شنید،

  در هیاهوی هستی گم می شود ،واینکه هیچکس ما رادرک نخواهد کرد

،ماچون قطره ای دراقیانوس عظیم هستی ،

در فراز وفرود هادر هم خواهیم غلتید ویاچون تخته پاره ی  زورقی در

گوشه ای ازاین جهان بی حرکت خواهیم ماند ،

تا ذرات جسممان به صورت غبار در آید ،

در گوشه کنار عالم پراکنده گردد ،هیچکس صدای مارا نخواهد شنید

 براستی این آمدن ورفتن ماازبهرچه خواهد بود یک روز به پاسخی دنبالش بودم رسیدم ،هیچ راهی نیست ،جز شکیبایی (غیر تسلیم ورضا )کو چاره ای ،

جزبه منزل رساندن  این بارگران ،نه هیاهوی ،قیل وقال ،نه تکاموی بسیار کار ساز نیست ،،در پیچ وخم زمانه حیران بودم ،با سوز دل واشک فراوان بودم ،

آرام وقرار نداشتم ،کسی که با من بود ،در گوش جانم زمزمه می کرد .

با گوشدل به آن توجه کردم ،از آن پس سر بر زانوی طاعات گذاشتم ،از همه 

خواسته ها ودانسته ها جدا شدم ،صدا بسیار لطیف وزیبا تر از همیشه بود ،صدایی سرشار از عشق وامید شور ومهربانی ،صدایی که مرا بوجد می آورد 

این صدا مرا به خدمت رسانی ویاری محرومان سوق می داد ،

صدیقه اژه ای          وبلاگ شیدا اصفهانی