در مدت عمر چند شبی تا صبح چنین حالتی پیدا کردم

شبی که برادرم ،پدرم از دنیارفتند ،در این شبها بیش از پیش در باره سفر

آخرت اندیشیدم واینکه چه راه سختی را در پیش رو داریم واینکه با چه امکانات توشه ای راهی این سفر می شویم

همه ما،مسافران سرای آخرتیم آمده ایم تا برویم 

واینکه این جسم فیزیکی سرانجام گل کوزه گران خواهد شد ،راستی غمها وشادیها چه زود گذرند ،چرخه زندگی می چرخد مسافران را در مسیر سوار وپیاده می کند

،آنکه متولد می شود سوار آنکه میمیرد پیاده می شود ،واینکه چقدر فرصت

لازم واست تابفهمیم که بیهوده خلق نشده ایم

اینکه به خودمان ورفتار اهداف کردارمان بیندیشیم من کیستم ؟برای چه آمده ام وسرانجام به کجا می روم؟واینکه نه آمدنمان دست خودمان است نه رفتنمان وتنها اختیار ما فرصتی است که به ما داده اند ،اتنخابهای ما سرنوشت ما را رقم می زند جهان فیزیکی جهانی ناپایدار است ،جسم ماهم فنا پذیر است 

صدیقه اژه ای            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی