روزی فروغهای سحر آمیز در خاک میروند ومشعلهای فروزان عشق و امید که تا دیروز برآنان غبطه میخوردید وگاهی با آزارشان  حسادت پنهان را آشکار میکردیدبه آنان بی اعتنایی نمو ده وتنها

 با زخم زبا نهایتان قلب پاک آنان را نیش میزدیدبه سرزمینهای آسمانی سفر خواهند کردآنروز دیگر چه سودآن تاج گلهایی که بر مزارش میگذارید وآن آه وزاری که سر میدهیدآنروز این تاج گلهاناری میشود وطوقی برگردن شماآویخته آن نیشخند های مزورانه شماهمچون ماری جهنمی قلب پراز حقد حسد شما را مجروح میکندآنگاه که میفهمی مرگ یک انسان بزرگ پایان راه نیست بلکه تولدی دیگر است

وقتی سروده های دل انگیزش را باد صبا درعالم منتشر میکند زمستانها را ببهار  ویخهارا

ذوب وبرفها را به شکوفه تبدیل میکند    آنوقت دیگر کاری از تو سا خته نیست باید که درکوتاه بینی وتنگ نظری های جاهلانه بمیری                                  اثر شیدای اصفهانی