من هیچ .....بُدم بنام تو هست شدم

از جرعه ی باده ی تو سرمست شدم

همه عمرم  .بود شعر دل افروز

تمام لحظه هایم  همچو  نورور

شب   تارسیاهی.... رفته ازیاد

ز. نقش تو شده پر.تُب و سوز 

مرا شیدای ...خود تو آفریدی 

میان آب وگِل خوش پروریدی

کنارم خارها و سنگ ...بسیار 

بدست خود تو نازم راکشیدی

به چشمم اشک دادی و به دل آه

به پیش روی من بگشوده ای راه 

تمام لحظه ها با من تو .هستی 

میان  ظلمت شب دیده ام ماه 

دل شیدای ...من نالد چنان نی 

همیرباسوز غم ره می کند طی

دمادم اشک چشمانم روان است 

همی نوشد ز. جام ارغوان .می 

دلم چون نی ، نوایی می نوازد 

به  آه وسوز هجران می گدازد 

دمی آرام کی .گیرد .وجودم 

سراپا عشق با سوزت بسازد 

صدیقه اژه ای   

مدیر وبلاگ شیدای اصفهای