ای ناشناسی که بر تارهای نازک دلم چنگ میزنی و گیسوی اندیشه ام رابا را یحه دلپذیرمجبت خویش معطر میسازی

تویی که نغمه های شور انگیز را بر تار وپود هستی ا م سر میدهی آه چه بگویم تو با این دل من چه میکنی

دلم را به سوی خودت میکشا نی تا در جذبه ها ی آتش مهرت ذوب کنی

                                                                شکو جا وید

بگذار ترانه های عا شقا نه ام را برا ی تو بسرا یم آه نمیدانم

این دل دیوانه ی دیوا نه من چه میخوا هد به هیچ چیز قا نع نیست

اماخالصانه میگویم که از تمام هستی تنها توراومجبت مودت تورا می طلبد

میچکدآرام از چشمان من باران اشک       تاشکوفاترکند صدغنچه دردامان اشک

میگشا ید بال پر بر بام دل مرغ امید          تا بگیرد آشیان اندر دل بستان اشک

از کتاب آتش مهر                              اثر شیدای اصفهانی