انجمن شعر وادب شیدای اصفهانی

داد مژگان و خم ابروی تو دست بهم        آه از آن تیر و کمانی که بپوست بهم           ساکت اصفهانی

بیا زپهنه دریای دل عبور کنیم                از این گذار سفر سوی شهر نور کنیم           شهیر اصفهانی

گر مدعی سنگین قدم بما سر میزند       ای ناز شست غم که هیانگشت بر در میزند    سرور اصفهانی

در چمن لاله رخان انجمنی سا خته اند     وه چه خوش انجمنی درچمنی سا خته اند        ما هر اصفهانی

بیا ای عشق جان ارزانی تو                   نه جان دل .دل همه قربانی تو                       شیدای اصفهانی

آن آفتاب رو که زده پنجه ما ه را             با شانه یک طرف زد ه زلف سیا ه را                    وصال

فهمید ه ترین جوان فهمیده                    نوری زخدا به قلب او تا بیده                              گویا

تا که عاشق گشته ام آن عشق پاک من علیست  در میان باد وطوفان جانپنا ه من علیست      وارسته

تا غم عشق توآمد به سراغ دل من            گریه ها یش همه شب تا به سحر حاصل من       غریبه

من امشب آسمانها را به چشمان توبخشیدم تمام کهکشانها را به دامان تو بخشیدم               رهنما

مدح کس از سر نیاز مگو                           مشرکی را تو سر فراز مکن                             ما جد

سحر رفتم به سیر باغ وبستان                    مزین بود از گلها گلستان                               کوهی

مخواه از شخص نا دان راه حق و رستگاری  که خود افتدبهر دا می زفکر کو ته وخامش               تربت 

کبوتر بچه ای رنجور وبی کس                    پنا ه آورد بر ما وا ی کرکس                                 صفا

دست من کدام میو ه ناروا را چیدی            پای من کدام گیاه پاک را کوبیدی                         قربانی