نمیدانم چرا؟ما مردم تاکسی هست به اون توجه نمیکنیم به او سری نمیزنیم از او تعریف وتمجید نمیکنیم یکبار بخانه امان دعوتش نمیکنیم

از دانش ودانسنه های او بهره نمیجوییم با اومجالست گفتگو نداریم وقتی او را می بینیم با تکبر با او برخورد میکنیم اما همین که شنیدیم مرده

خیالمان راحت میشود  به مجلس ترحیم او میرویم از محسنات او میگوییم اشک ندامت وفقدان دوری میریزیم تاج گل برایش

میفرستیم در حالی که اوتا دیروز چشمان منتظرش به در بود تا سری به اوبزنیم غافل از یک تلفن واحوال پرسی

آیا گمان نمیکنید که مشکل داریم با خودمان حب نفس وحسادت غیره باعث ومانع هستند بیاد دارم استاد مجرب قرآنی درمحله ما بود 

بنده خدا  .پیش قدم در آموزش قرآن آنهم در حد اعلا بود اوچند شاگرد مسن داشت وهیچکس به اهمیت این شخص واقف نبود تا بعد از مردن

فهمیدند کی بوده است واین عیب بزرگی برای همه ماست چرا؟نمیتوانیم همدیگرا بفهمیم وتشویق کنیم برویم از آنها یاد بگیریم از شمع

وجودشان نور بگیریم آیا گمان نمیکنید  در جهت رشد تعالی توقف نکنیم    وبرای پیشرفت باید قدر انسانهای ادیب هنرمند اساتید

و...بشناسیم وتا زنده هستند از آنان بهرمند گردیم

که تا هست از او بهره گیریم ما      که مرده نیاید دگر در شمار    بریزیم از سر برون خیرگی     که تا خوش بما بگذرد روزگار

اگر نخبه ای دانشمندی استادی فرهیخته ای هنرمندی در همسایگی شما یا در فامیل شماست هرچه بیشتر به اونزدیک واز اوکسب فیض نما

که تا زنده هستی شوی سر فراز   قدر دانشورا ن بدانید وارجشان بگذارید تا زنده هستند

                                                                                                                           مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی