از وقتی خیلی کوچولو بودم دوستتون نمیداشتم از اسمتون وکاراتون بیزار بودم آخه میگن بچه ها همه را دوست دارن وزود از کسی که بدی

ببینن میگذرند.من خودم این را قبول دارم.وحالاهم که بزرگ شدم زود آدمها رامیبخشم .اما در یک مورد خاص ازبچگیم تا حالا فکرشم نکردم

بخشش گذشت برای چه؟ شاید همه بگن عجب آدم کینه توزی هنوز تغییر نکرده .آخر چطور میشه فراموش کرد آن ظلم بزرگ را که هنوز که

هنوزه آتیشش دامن دنیارا گرفته .هنوز که هنوزه ادامه پیدا کرده .آخه چطور میتونی از اون بگذری وقتی میبینی هنوز چند روزی از وفات

حضرت محمدص نگذشته وفات کسی که عالم به یمن وجودش خلق شده همه طفیلی اویند بیان با دختر یکی یکدونش چنین رفتاری را بکنند

ونگذارند آب خوش از گلوی خاندان مطهرش پایین بره حرمتها را بشکنند وجای پیامبر تکیه بزنند.من این ها را از وقتی دوسه سالم بود فهمیدم

وتوی دل کوچکم گفتم تا قیامت کسانی که بمحمد واهل البیت او اذیت آزار رساندن دوستشون ندارم وحالابیا کربلا وآن شیر خوار آن جوان دلاور

و قاسم ابن حسن که میگه مرگ برام از عسل شیرین تره مرگ در راه خدا ودفاع از حق ولایت عبدلله ابن حسن . جوانمرد چهار ساله

و دختر چهار ساله که دنبال پدرش در شب تاریک لابلای کشته گان نینوا میگرده وسکینه دوازده ساله که میره اون دختر کوچولو را پیدا کنه

ومن از همان کودکی دلم را تو دستم گرفتم ودنبال آنان براه افتادم تا ببینم سرانجام آن واقعه جانگزا را ودیدم هرکه فاطمی وحسینی مثل من

فکر میکنه از همه ظالمان عالم اظهار نفرت داره ودیدم هنوز صدای هل من ناصر اباعبدلله بگوش میرسه وحالا میبینم اگر داستان کربلا را برای

بچه های دنیا با زبون خودشون بگی همه بچه ها مثل من میشن حتی بچه های خودشما وحالامیخوام بگم شما دارین به بچه های خودتون

دروغ میگید نمیزارین راستش را بفهمند اما من تلاش خودم را میکنم تا بیدارشون کنم .خاصبت این عصر. من توخونه هاتون هم میتونم بیام حتی

اگر شما خواب باشید خدایا کمک کن من اونها را هیچ وقت دوست ندارم منظورم ظالمها وستمگران هست نه بچه ها

                                                                                     اثر صدیقه اژ ه ای             مدیر شیدای اصفهانی