دراین عالم گوهری وسرمایه ای ارزشمند تر از عمر آدمی وجود ندارد .هر لحظه آن با تمام دنیا برابری میکند .بلکه پر بها تر است .این را کودکان ونوجوانان جوانان توجه نمیکنند وچه بسیار ی از مردم خیلی راحت آن را به دنیاطلبی وامیال آنی برای دست یابی به متاع دنیوی می فروشند وناراحت هم نمیشوند.اینان تنها چشم دنیا.بین دارند اگر کلای دنیایی را از دست بدهند حتی خیلی ناچیز ناراحت میشوند. کالاهای ارزشمند مادی را در گاوصندوق وصندوق امانات قرار میدهند وتا پای جان مراقب آن هستند .اما برای عمر گرانمایه فکری نمیکنند قدر آن را نمیشناسند اهمیتی برایش قایل نیستند.یک عمر مال حرام حلال جمع میکنند نه خود از آن بهره میبرند نه به دیگری روا دارند. چه روز وشبها که برای جمع آوری نقشه ها کشیدند ورنجها برخود وزن وفرزند وارد نمودند .وناگهان متوجه شدند برف پیری برپنجره رویشان نشسته وافسوس که هنوزهم وچه پولها که بااجحاف به چنگ آورده وعمر زندگی وشادی نشاط طعم حیات دنیارا برخود تلخ نمودند. وقتی به رزومه زندگیشان نگاه میکنی .نه قدم خیری نه گره گشایی نه عبادت دلچسبی نه توجهی عاطفی ومعنوی به خانواده وفامیلی وهمسایه ای نه سفری وعده ای هم که برطبل عیاشی خوشی مردن در عیش برخی هم به تنبلی سستی نادانی زیاده روی در مضرات مکافات کشیدن از کرده های نابخردانه و...چه تلخ ناگوار  است آیا؟ هنوز انستیتو یامرکز فروش عمر دوباره ای در دنیا تاسیس نشده است اگر باشد یک دنیا مشتری دارد بیچاره ها البته اندکی از خیل جمعیت جهانی حاضرند همه چیزشان را بدهند تا یک دقیقه بیشتر عمر کنند برای تکرار اشتباهات خود ویانه واقعا بیدار شده اند

        اثر صدیقه اژ ه ای                                        مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی