بار خدایامن چیزی ندا رم که بتو هدیه بدم در حالی که تو همه چیز به من داده ای تو با این بخشندگی عطو فت و مهر بانی مرا به خو ا سته هایم رسا نده ای اما من که عا جز وناتوا نم حتی از به جای آوردن شکر یکی از نعمتهای تو  .منی که پر تو قع هستم هر لحظه بهانه ای تازه از تو میگیرم واز تو چیزی

 میخو ا هم

وتو با صبوری صدایم را میشنو ی ونوا زشم میکنی واشک چشمم را پاک میکنی و آنگا ه منهم ما نند کودکی معصوم با اعتمادتوکل بر توسر بر دامان پر مهرت میگذا رم و به خواب میروم در خواب هم مرا رها نمیکنی

و شیرینی محبتت را به من می چشانی مرا بباغها ی پر گل و سفر های رئو یایی میبری ومن آنجا هم میگو یم خدا یا میخو ا هم چیزی بتو هدیه بد هم و تو به من میگو یی ای بنده سر کش من فقط به آنچه گفته ام عمل کن آنهم برای خو دت نه من ومن شرمنده میشوم بیدار میشوم وضو میگیرم و به نماز می ایستم که تورا راضی کنم اشک میریزم به خا طر اینکه دستم خا لی است ومی فهمم که تو چقدر بی

 نیا زی

ومن نیا زمندبا دلی شکسته صدا یت میزنم وتو لبخند میزنی و میگو یی اگر میخو اهی نما زت را بپذیرم اعمال وکردار و اخلا قت را دریاب  به آن توجه کن ومن تمام همتم را بکار میگیرم تا مطابق خو استه تو عمل کنم وتو باز میگویی کردار واخلاق                                                           شیدای اصفها نی