بیا تا آیینه های زنگار گرفته راصیقل بزنیم ،بیا تا الماسهای 

شکسته ویاقوتهای ترک خورده  رابا گرمای      نفسهایمان 

ترمیم کنیم ،بیا تا مهربانی وعشق را راوچون باران بهاری 

نثار کنیم، تا شکوفه های نور بردلهاوجانها بشکفد 

صدیقه اژه ای         مدیروبلاگ شیدای اصفهانی

ایدل بیا فانوسی تا ابدیت روشن ساز ودر صداقتی آسمانی

و آبی دریا در شعله های ارغوانی پیش از بیش مشتعل باش

وجاودانه این آتش جانگداز را در مرز فنا بسمت دار، بقا عبور 

ده، وهمیشه ،همیشه عزیزش بدار بدانکه عشق را وصالی نیست،

به جز سوختن وساختن که این خود عالمی عجیب است 

صدیقه اژه ای         وبلاگ شیدای اصفهانی

دوش خواندم نامه ی صهبای  عشق 

آفرین     بر چهره ی    زیبای   عشق

مست     از   اشعار  شیدایی   شدم 

کس مبادا همچو من من شیدای عشق

هست، دیوان سر به سر شور و سرور 

شور مستی       ریختی در پای  عشق 

خرم    و شادان بمان و    دیر،      زی 

ای شناور      گشته در     دریای عشق 

ای تو     فخر     بانوان     با شعر ناب 

خوش دمیدی خوش تواندر  نای عشق

سروده وتقدیمی  دکتر نو ئینی اصفهانی 

استاد دانشگاه  اصفهان تقدیر از دیوان صهبای عشق 

ز،  لطف   ایزد حی توانا  

تویی صدیقه آن بانوی دانا

بیان الکن بود از وصف حالت 

زبانزد گشته در هرجا مقالت 

میان دجمع نسوان سر فرازی 

ز، هرکس ازبلاغت بی نیازی 

تو در شعر و هنر افسانه هستی 

به نیکی رهروی جانانه هستی

توهستی هم مدد کاری توانا 

یقین دستت بگیرد حی دانا

ز،  لطف   ایزد حی توانا  

تویی صدیقه آن بانوی دانا

بیان الکن بود از وصف حالت 

زبانزد گشته در هرجه مقالت 

میان دجمع نسوان سر فرازی 

ز، هرکس ازبلاغت بی نیازی 

تو در شعر و هنر افسانه هستی

به نیکی رهروی جانانه هستی

توهستی هم مدد کاری توانا 

یقین دستت بگیرد حی دانا

کمک بر بینوایان می کنی تو 

بیاد حق چه احسان میکنی تو 

من  از توصیف اشعارت چگویم

ز، احسان و ز، کردارت چگویم 

تو    هستی از   ادیبان   معاصر 

ز، کارت ،کس نش رنجیده خاطر 

به شعرت درد مردم  گفته ای تو 

که بااشعارخود در  سفته ای تو 

متین  و بی   ریا و ساده   باشی 

به طاعت بر سر سجاده  باشی 

چنین گوید ز، توصیفت امینی 

الهی!      خیر از عمرت   ببینی 

شاعر گرانقدر استاد امینی 

به  شیدا، شاعر شهر صفاهان 

که اشعارش بودروشنگر جان

کلام دلنوازش همچو خورشید

به جان عاشق من فیض بخشید 

دراین بزمی ونورانی نیکوست

چراغ روشنی اندیشه ی اوست 

خداوندا به حق شاه     مردان 

بلا از جان پاکش  دور گردان

ورادرشاعری طبعی روان است

صداقت از کلام اوعیان است 

فروغ عشق اگر در سینه دارد 

دلی روشن    تر از  آینه دارد 

به (شیدا )شاعر شهر صفاهان 

تو (پروین ) آفرین ها گفتی از جان

شاعر گرانقدر خانم اطریشی متخلص به (پروین)

آنچه ازدیدهی من زیبا بود 

همه در انجمن شیدا بود 

مهربانی وعطوفت در آن 

همزبانی که در آن پیدا بود 

از اساتید سخن پردازش

که سخن سنج وسخن آرا بود 

نکته سنجیست ،تخلص شیدا 

که    سراپا سخنش زیبا   بود 

خاکیا     نغمه سرایی بس کن 

آنچه گفتی  نمی ، از دریا بود 

شاعر گرانقدر عبدالحسین خاکسار

بزم شیدا تجلی نور است 

ازتجلی چووادی طور است 

از رباعی غزل قصیده سخن 

هرچه خواهی ببزم ماجور است 

این انجمن وبزم صفا را عشق است

این مجلس پاک بی ریا را عشق است 

ای اهل  ادب به پاس احیای   سخن 

این گردهمایی شما را عشق  است

استاد محمد حسین صفوی پور 

انجمن شعرو ادب شیدای اصفهانی دهم دیماه سال 86

دردفتر انجمن فرهنگی مدد کاری حضرت رقیه خاتون س

عصرهای یک شنبه فعالیتهای ادبی فرهنگی خود را با حضور

اساتید شعر وادب چهره ماندگار کشوری

استاد  هادوی (شهیر اصفهانی)

استاد محمدحسین سرور اصفهانی

استاد محمد حسین صفوی پور

به سرپرستی بانو صدیقه  اژه ای متخلص به (شیدای اصفهانی )

 در عرصه شعر وادب فرهنگ جامعه گامهای موثر برداشته است 

ودههاشاعر فعالیتهای خود را با این انجمن آغاز واثار خود را منتشر 

نموده اند ، ویژگی این انجمن پاسداشت اخلاق هنری وارزشگزاری 

به آثار شاعران ،بزرگداشت ورونمایی از آثار اساتید فرهیخته اصفهان 

 وبانوان شاعر می باشد 

این انجمن ابتدا جنب پارک شهید حسینی وبعد در خیابان فردوسی 

دردفتر انجمن فرهنگی مدد کاری حصرت رقیه خاتون س تا آواخر سال 

98برگزار  بعلت ویروس منحوس کرونا تعطیل شده است 

بزم شیدا سروده های شاعران است که برایتان ارسال می گردد 

مدیر وبلاگ       شیدای اصفهانی 

عشق آمد سینه ام چاک زد           

 آه من صدخیمه برافلاک زد 

غم مرا می برد تا معراج درد 

 بادوچشم خونفشان روی زرد

صیقلی ها داد غم جان مرا     

 دشنه ها زد زخم پنهان مرا 

کرد ویران هستی ام بربادداد 

   لیک رمز عاشقی را یاد داد 

غم مرا از کودکی در برگرفت   

  مادر خوب مرا از من گرفت 

رخت غم برقامت ما دوختند     

  شعله ها برجان ما افروختند 

نیش را بانوش در هم بیختند 

  شهد را با زهر غم    آمیختند

سینه را دادند قسمت   رنجها   

     جان بکاویدند  بهر  گنجها 

سوختم چون شمع بیصبروقرار   

  دیده بارانی  غم   دل آشکار 

از دورنگیها دلم را کن جدا     

 ای خداای خالق ارض وسما  

هر کجا رفتم گریبانم گرفت 

  برق شادی راز،چشمانم گرفت 

گاه سرگردان هم حیران شدم 

  اشکباران چشمه جوشان شدم 

قطره ی  روح مرا دریا   نمود 

  در دل افسرده ام غوغا نمود  

زندگی را پیش،من،رسوا نمود   

  مرگ رادرچشم من زیبا نمود 

غم به شادی شد مبدل اینزمان 

 مابقی راخودتواز شعرم بخوان 

صدیقه اژه ای            وبلاگ شیدای اصفهانی 

ای ناشناسی که که بادلم مانوسی وبر تارهای دلم چنگ میزنی ،وگیسوی اندیشه ام را با رایحه دلپدیر محبت خویش معطر می سازی ،

تویی که نغمه های شور انگیز را برتاروپود هستی ام سر میدهی ،

آه که چه می گویم ، که تو بامن چه میکنی ، دلم را بسوی خودت 

فرامیخوانی ،ومرا مجذوب بیقرار می نمایی ،آرامش رااز من می ربایی 

 بالهای خیال یلندم را درهم می شکنی ،چون کشتی در طوفان اسیر وآنگاه 

آتش بجانم در می افکنی ودر میان دستان نیرومند طوفان سکان وعنان جانم را بدست می گیری ،ودر ارمشی متین به ساحل امنم میرسانی ،آنگاه احساس می کنم ،چه معصومانه تولدی دوباره یافته ام ،واینجاست که کودک معصوم روحم زیباترین ترنمها را سر می دهد ،ترنمی که از ژرفای دلم برخواسته 

آه که چه می گویم ،که بادل من چه ها می کنی ، بگذار بگویم ،ای عزیز 

صاعقه مودت تو بر هردل که اوفتد،سپند جانش،را به آتش می کشد ،واندیشه 

ودل را به ستایش گوهر جاودانه عشق این ندای آسمانی می گدازد ومی نوازد 

صدیقه اژه ای       مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی